Yaprak Dolek Aydan - 22.09.2012

Bugun KML farkindalik gunu. Tum KML hastalarinin hastaligini kabul ettikten, onunla yasamayi ogrenip, ilaclariyla baristiktan sonra yeni tani konmus hastalara moral verme gucunu kendinde buldugu gun sanirim. En azindan benim icin oyle oldu.

Ben KML ile 5 sene once yaz tatili basinda tanistim. Bebekli bir ogretmen olarak cok yogun bir kis donemi gecirmistim. Guzel bir tatili hakettigimi dusunurken dogum sonrasi kilolarimdan kurtulmanin hizinin kontrolumden cikmasiyla beraber sasirtici haberi aldim. Artik KML hastasiydim. Tani konulduktan sonraki ilk gunler tabii ki aglayarak ve korkarak gecti. Ancak hastaligim hakkinda bilgi sahibi oldukca, ilac tedavisinin mumkun oldugunu ogrenince hele de bu ilacin 'hap' oldugunu ogrenince oyle rahatladim ki.. Ilac tedavisine basladiktan sonra elbette ki yan etkilerini yasamaya basladim. Hic bitmeyecekmis gibi gelen bir kac aydan sonra; hizla toparlanmaya basladim. Her gecen gun kendimi daha iyi ve guclu hissediyordum ve bu hiza inanamiyordum. Halen yasta bir hasta psikolojisindeyken bedenim sanki bu fikri reddeder gibi hizla iyilesiyordu. Aylarca kurtulmaya calistigim kilolarimi alabilmenin bile beni ne kadar mutlu ettigini bilemezsiniz. En sonunda ben de kabul ettim ki korkularimin hepsi yersiz, daha uzun yillar sevgili ilaclarim ve KML ile uyumla yasayacagiz.

Insan zor gunler yasarken umutsuzlugai kapilabiliyor, ancak bircok kanser tipinin aksine KML ile umutsuz degiliz.. KML'den korkmayin, o sizden korksun!